ناامید
چهارشنبه, ۸ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۲:۲۰ ق.ظ
در پی سفرهای مکرر و انتخاباتیِ فلانی، می گوید: من شده رای سفید بدهم، عمرا اسم او را توی صندوقِ رای نمی اندازم.
می گویم وقتی داری می بینی یک سرِ انتخابات، دارد دو دستی انقلاب را تقدیم دشمن می کند، رای سفید دادن خیانت است. فقط می توانیم دعا کنیم مجبور نشویم به او رای بدهیم. اگر دور پیش، بحث بین انتخاب صالح و اصلح بود، این دوره بحث بین فاسد و افسد نشود!
این ها حرف های قبلا من بود با کورسویی از امید که شاید هنوز بشود روی مردم حساب کرد. ولی امروز از آقای مهدی محمدی که مهمان دانشگاه بود پرسیدم امیدی برای انتخابات 96 هست؟ گفتند با وضعی که می بینیم نه!
حالا حرف های امروز من این است: رای سفید هم دادیم، دادیم. امیدی برای انتخابات 96 نیست.
شرمنده کمی تند می نویسم، فقط در مقام بحث هستیم.
اینکه امید هست یا نیست، ربطی به این ندارد که شما رأی سفید بیندازید.
رأی سفید به قول حرف شما یعنی خیانت...
فقط که این دنیا نیست، روز قیامت می توانی بابت رأی سفیدی که داده ای، جواب پس بدهی؟
ما موظف به تکلیفیم نه نتیجه...
یادم هست بعد انتخابات 92 عزیزی می گفت: ما فکر کردیم انتخابات دوقطبی جلیلی ـ قالیباف نشود، برای همین به روحانی رأی دادیم که بشود روحانی ـ قالیباف...
این را می گویم بی بصیرتی، هر کس اگر برای خودش نتیجه نگیرد، و به وظیفه اش عمل کند، خیلی شرایط بهتر می شود.
هر چه ما وظیفه گراتر باشیم، خدا نتیجه بهتری می دهد...
ملتمس دعا